“Na Sapa hadden we drie reisdagen, via Hanoi, Bangkok naar Koh Samet. ‘Een idilisch eiland dat niet ten prooi is gevallen aan massatoerisme’ Volgens de folder. In de praktijk vol met strantenten gevuld met mannen/vrouwen met teveel tatoos, kettingen en afgetrainde lichamen. Maar desalnietemin vandaag wezen snorkelen en dat was wel weer de moeite waard. Vele soorten koraal met bijbehorend leven.“

“We zijn nu in Sapa, een behoorlijk toeristisch oord waar niet veel te beleven is. Vooral veel verkopers in authentieke kleding, die continu armbandjes en kleden aanbieden. We gaan de komende dagen wat wandelingen maken, maar ik denk dat die dorpjes op de wandelroute niet veel beter zijn.”

“We zien verschillende stammen onderweg. Ze zijn aan de kleding te herkennen. Het verschil tussen de Witte en Zwarte Thai zit niet in de huidskleur maar in de witte of zwarte accessoires aan de kleding. Verder ook Muong en nog wat volken. We hebben een museum bezocht die de oorspronkelijke kleding liet zien, maar alles onthouden is een tweede…. Gelukkig hebben we een gids die ze prima uit elkaar herkent.”

“Vannacht hebben we in een klein dorpje, Lai Chau, overnacht die verplaatst gaat worden, daar zijn ze nu mee bezig. in 2012 wordt dat namelijk stuwmeer. Het nieuwe dorp zijn we ook doorgekomen en ligt ongeveer 50 km verderop. Dat was nog een echt authentiek dorpje waar we in het ‘beste’ hotel hebben gelapen, waarschijnlijk omdat het het enige was. Dat hotel was van hout en werd ter plekke door termieten of houtwormen opgegeten, de hele nacht geknaag in het hout…hopen dat ie het nog een paar jaar uithoudt dan maar.”

“Gisteren zijn we ook in Dien Bien Phu geweest, daar waar de Fransen de slag met de Vietnamezen hebben verloren. In het museum kon je goed zien hoe de slag verlopen was. De Vietnamezen hadden wapen tuig en munutie op de omringende bergen gesleept en daar hadden de Fransen niet op gerekend.“

“We hebben Hanoi even verlaten, daar zaten we in een hotelletje midden in het oude centrum met smalle straatjes. Het grappige is dat elke straat zijn eigen artikelen verkoopt. Een straatje met alleen maar schoenen, een straatje met alleen maar ritsen en garen etc. Allemaal brommers op de stoep zodat je daar niet kan lopen, zodat je op de erg drukke en smalle straat moet lopen en een beetje opletten om die brommertjes te ontwijken. Niet bepaald relaxed winkelen dus. Ook een hoop lastige verkopers waar je moeilijk vanaf komt.”

“We zijn nu in Son La, bezig met een weekje door de bergen te reizen van Noord-vietnam. Schitterende omgeving. Het is hier winter, dus temperaturen tussen de 15 en 20 graden. Af en toe wat mist, maar vandaag ook zon. Rijstvelden zijn nu bruin-grouw, het thee-verbouwen gaat wel door. We zijn net naar de warmwaterbronnen geweest die er niet meer zijn… Wel een leuk dorpje met allemaal zwaaiende en hallo-roepende mensen. We zijn daar best een bezienswaardigheid. We worden lang na-gestaard door de lokale bevolking.”

“Gisteren hebben we overnacht in een paalwoning in Mai Chau. Erg leuk maar een keiharde matras. Dat dorpje stond overigens vol met die guest-house paalwoningen. Best touristisch met allemaal sjaaltjes-verkopers (onder die woningen). Alles ‘handgemaakt’, maar bij gebrek aan toeristen waren alle weefapparaten ongebruikt, dat weven is dus alleen voor de show. Die sjaals kopen ze gewoon in. Maar doordat het winter is waren er slechts een handjevol touristen en was eigenlijk iedereen bezig met hun normale dingen. Een beetje op het land werken en uit het raam hangen. Een prachtige omgeving en lekker origineel, vietnamees, voedsel. Ik kan inmiddels al aardig met stokjes overweg.”

“Er is nu in het zuiden een Cycloon aan de gang, maar daar hebben we geen last van in het noorden.“

“…erg lekker gegeten op de boot, bijna allemaal zeevoedsel van uitzonderlijk goede kwaliteit. Echt genieten dus.”

“In Saigon hebben we de tunnels bezocht waar de Fransen en Amerikanen zijn bevochten. Erg interessant, hoe creatief de Vietnamezen met de beschikbare materialen omgingen. We hebben ook nog een krappe 100 meter door zo’n bloedhete (en kleine) tunnel gekropen. Pffff… zweten.“

“…een smerige stad met enorm veel bromscooters. Oversteken is een ware kunst, hier en daar zijn een soort klaarovers, maar als die er niet zijn heeft het geen zin om te wachten op ruimte, je moet gewoon gaan lopen en tientallen bromscooters schieten dan links en rechts om je heen. Best een enerverende ervaring…”

“Vanmorgen een prachtige boottocht gemaakt over een zijarm van de Mekong, rond een stadje dat Can Tho heet. Ze hebben daar een floating market, allemaal bootjes die een of meer vruchten en groenten verkopen. Wat ze verkopen hangt in de mast. Ook wij zijn bij een bootje afgemeerd en hebben op dat dak daarvan op een ananas zitten kluifen. Daarna een prachtige boot en wandeltocht over een uniek stukje water. Die is slecht enkele keren per maand begaanbaar met een klein bootje door de lage waterstand.”

Met een flinke speedboat (25-30 meter) naar Phnom Penh.

“Een enorm lawaai, zonder oordopjes niet te harden. veiligheids eisen:
niks: geeneens een railing. En dat stuift met zo’n 50 km/uur 5 uur lang
door een werkelijk schitterend landschap…genieten.”

Met de Tuk-tuk van tempel naar tempel.

“De grens tussen Thailand en Cambodja is echt fantastisch, een lappie zand met wat open hutjes waar je in drie van die hutjes even formulieren moet invulllen. Thailand uit – Visum Cambodja – en Cambodja in. En dat allemaal met de koffer door het zand sjouwend.

Daarna op zeer slechte weg (slechter dan ik ooit ben tegengekomen) een rit van een uurtje of 4 gemaakt. Prachtige omgeving.”