De laatste dag in Ninh Binh hebben we fietsjes gehuurd om in druilerig weer de omgeving te verkennen. Wat een pracht. Imposante bergketens met daartussen rijstveldjes, vijfers, eendjes, kippen en meer bewegend spul.
De volgende dag en nacht in de trein op naar Hue. Eerst met een trein terug naar Hanoi.
Zo, net lekker geit gegeten, ook leuk om te doen. Wat kruiden (mint en een of ander blad van een kamerplant) en het geitevlees in een dun rijstpapiervelletje rollen, en dat in een sausje dopen. mmmhh. Dit restaurantje maakt alle delen van een geit klaar, gelukkig had onze gids ons aangeraden wat we lekker konden eten, er stond namelijk ook vers geitebloed op het menu in het vietnamees…
Maar eerst…met een lokale bus van Hanoi naar Cuc Phuong national Park. Lekker afgezet met de taxi (beide betekenissen van het woord) en daarna een bijna onmogelijke speurtocht naar de receptie. Eenmaal gevonden werden we in een donker hok gestopt, met een generator voor de deur. Dus dat duurde geen minuut. Gelukkig hadden ze een betere optie aan het meer.
Op de foto prachtig, maar ook dat was een lekker vochtig hok, met dekens die naar natte hond roken.
Here we are. Na een dagje vliegen zijn we in het ‘rustige’ stadje Hanoi beland.
Omringd door duizenden brommertjes lekker rondgelopen in het oude centrum. Van oudsher heeft elke straat een eigen ambacht, en die zie je nog steeds in een moderne versie terug. Zoals een straat vol deurkrukken, papierwaren of tempelbenodigdheden.
.
.
