De stad van de duizend tempels. Wat doe je in zo’n stad? De beste uitkiezen. Met dank aan Noshida Kitaro, een japanse filosoof waarnaar een pad vernoemd is die hij elke dag naar de universiteit liep. Het twee kilometer lange ‘Philosopher’s path’. Langs een kanaaltje en vooral langs een aantal van de mooiste tempels en tuinen van Kyoto.
Het was nogal regenachtig, dus we namen de bus. Bij elke halte werden we weer toegesproken door de chauffeurs met een grafstem die niet zou misstaan in ‘the Adams Family’, alsof het ons laatste ritje zou worden..
Het gebruik van de bus in de stad is supersimpel, we hebben een soort OV chipkaart en hoeven dus niet allerlei kaartjes te kopen. Wel keurig in de rij bij de halte, en achter instappen, in een veel te volle bus.
Op een van de drukste haltes stonden een tweetal ‘assistenten’. Eén met verrekijker die aankomende bussen spotte en vroeg welke bus je moest hebben. Bij de juiste bus dirigeerde hij je in de rij. De tweede assistent leek als voornaamste taak te hebben om je te motiveren daadwerkelijk in te stappen. In onze ogen vrij overbodig maar zij namen het zeer serieus.
De volgende ochtend de beroemde Gouden tempel bezocht. De bovenste twee verdiepingen zijn verguld. Helaas geen zon, maar zonder zon ook mooi.
Op een kwartiertje lopen van ons verblijf een overdekte markt. Bekend van streetfood, dus dat moesten we testen. Van deegballetjes met inktvis tot sprinkhanen. Alles even lekker!
We hadden deze keer een studio appartementje in plaats van een hotel, super relaxed en van alle gemakken voorzien. Overal bedieningpaneeltjes met Japanse tekens, die als je ze indrukte terug gingen praten… Gelukkig wel een boekje met engelse aanwijzingen waar je vooral niet op moest drukken. Eigen wasmachine is super, en de badkamer was tevens een droger. De ventilatie had een speciale stand die warme droge lucht door de badkamer joeg zodat je was in no-time droog is!
Een dagje de wijk Gion ingeweest, de wijk van de Geishja’s. Oude theehuizen en zowaar nog een paar echte Geisja’s gespot.
De laatste dag naar Nara. Een uurtje met de trein naar een plaatje met 1200 loslopende hertjes. In vroegere tijden waren ze heilig, en nu onlosmakelijk verbonden met Nara en lopen vrij rond in en rond het park en tempels. Ze buigen zelf voor je.
De dag afgesloten met onze favoriete manier van Japans eten: de grillplaat!