Na twee uur vliegen vanaf Bogotá komen we aan in Leticia, in het uiterste zuiden van Colombia, op de grens met Brazilië en Peru. Hiervandaan moeten we met de Expressboot verder de Amazone op. De Expressboot is een soort bus op het water die iedereen afzet waar hij moet wezen. Geen mooie steigers, maar je wordt in de glibberige klei afgezet. Maar voor we meemogen moeten we eerst kaartjes kopen in een onvindbaar hokje in een gangetje achter een winkeltje. Na acht keer vragen toch gevonden. Wegens de lage waterstand startte de boot vanaf een andere plek. Een jongen legde dat in rap spaans uit dus we hadden geen idee….we liepen maar de kant op waar hij naartoe wees. Uiteindelijk gevonden en we waren onderweg!!
Na twee uur werden ook wij in de klei gedumpt bij een zijrivier. We keken om ons heen, en er zwommen zowaar roze en grijze Dolfijnen!
Hier lag een kleiner bootje die ons meenam naar ons verblijf in de zijrivier.
We verbleven in een simpele open houten woning, in een dorpje midden in de jungle: San Martin. Drinken regenwater en douchen onder een pijpje water.
Het dorpje had wel een generator die tussen 18:00 en 22:00 werd aangezet. Er was weliswaar een gesponserd zonnepanelen project, compleet met een huis vol accu’s maar dat werkte niet.
De volgende drie dagen zijn we op pad met verschillende gidsen en tolken. We trappen af met een agricultuur wandeling. De dorpelingen (de oorspronkelijke Indianen) maken een stukje oerwoud kaal om vijf jaar te gebruiken voor fruit en groenten, voornamelijk banaan, yuka, en ananas. Na die vijf jaar wordt het stukje grond weer teruggegeven aan de natuur. Op deze manier blijft de grond vruchtbaar en het oerwoud in stand.
We krijgen uitleg over alle manieren waarop de inheemse planten en bomen door de locals gebruikt worden. Van medicijnen tot lijm. Een lichte wandeling maar slopend met die temperatuur en vochtigheid…. Net voor het avondeten gaan we nog even knutselen, we gaan op traditionele wijze armbandjes maken van de schil van een struik.
De volgende dag naar Puerto Narinjo. De een na grootste plaats in de Colombiaanse Amazone. Op de uitzichttoren een mooi uitzicht over het dorp, de Amazone en de jungle.
We varen een zijrivier op waar de vissen uit het water springen, omringd door ijsvogels en felgekleurde vlinders. Wat een paradijs! Aangekomen op een meertje vragen ze of we tussen de Piranha’s willen zwemmen. Dat laat ik me geen twee keer zeggen, zwembroek aan en het water in. We voelen allemaal vissen tegen ons aan en ze springen ook steeds uit het water, erg leuk. Dit zijn uiteraard geen Piranha’s, want die zijn vrij schuw. Dat tripje leverde wel 31 rode – soms heftig jeukende – bultjes op van steekvliegen ofzo. Schijnt ook bij het oerwoud te horen…
Als het donker is gaan we de jungle in om te kijken wat er dan leeft. Voornamelijk krekels en spinnen dus…
De laatste dag gaan we een stuk de rivier op om door de jungle te wandelen.
Ook hebben de locals vele verhalen en mythen, en die krijgen we uiteraard allemaal te horen. Na de wandeling werpen we een hengeltje uit om niets te vangen. Een andere Nederlander kreeg nog wel een splinter diep in zijn vinger en de gids een haak in zijn voet. Gelukkig was de tolk ook dierenarts…..
‘s Avonds mogen we de handen in de klei steken om potten te bakken. Dit liep nog enige vertraging op door een aapje in een van de kamers. Nadat die met een banaan weggelokt was konden we toch kleien… De dag werd weer afgesloten door een simpele maaltijd met vis en rijst, met vandaag een onovertroffen knoflooksaus!! Heerlijk, hadden we die maar elke dag gekregen.
