Na een nachtje in Cartagena, de volgende ochtend met de speedboot naar de Caribische ‘Rosario Islands’. Isla Grande om precies te zijn. Anders dan de naam doet vermoeden, is het een vrij klein eiland, ongeveer 1 bij 6 km. Het is werkelijk een paradijsje, aan de buitenrand vooral kleinschalige hotels en een paar grotere resorts, en de rest van het eiland bedekt met mangroves, bos, palmen, meertjes. De locals wonen in simpele huisjes waar de tijd heeft stilgestaan.
Geen motorvoertuigen, alles is met stoffige paadjes met elkaar verbonden.
Af en toe een fiets en iedereen groet je even vriendelijk. Echt een Caribische sfeer hier.
Ons hotel was simpel met wat ‘achterstallig onderhoud’, geen douchekop, inhoud van de wasbak ging niet het riool maar het kastje in, lekkende ramen, klapperende balkondeur, maar we hadden een dak boven ons hoofd. Dat dak was overigens ook de huisvesting van vele vleermuizen en vogels die hun kroost daar grootbracht. Erg schattig enzo, maar de hele nacht gepiep, gekrijs, gebonk, gefladder, getrippel is niet echt goed voor de nachtelijk rust.
Maar de plek!! Aan het strand, uitzicht op een baai, geweldig!
Het eten in ons hotel was niet te hachelen, dus we gingen op zoek naar alternatieven. Luxere resorts hebben doorgaans prima restaurants, en dat was hier niet anders. De tocht in het donker naar huis is ook een feeërieke ervaring: omringt door fonkelende vuurvliegjes, blauwe krabben die snel hun holen induiken en vleermuizen die rakelings lang je hoofd scheren.
Overdag wordt je vaak gevolgd door een hond, waar je met geen mogelijkheid vanaf komt. Zowiezo zijn er in Colombia erg veel honden die bij je gaan liggen of zitten, vooral als je zit te eten. Ze zijn gelukkig wel uitermate vriendelijk.
Het is echt ultiem relaxen hier. Beetje rondlopen, snorkelen, op het strand hangen. Echt chill hier. En het weer? Heet, vochtig, vooral bewolkt, soms zon, af en toe een hele heftige onweersbui. Wel mooi, ‘s nachts die bliksemschichten in de zee.
