Isla Grande – Colombia

Na een nachtje in Cartagena, de volgende ochtend met de speedboot naar de Caribische ‘Rosario Islands’. Isla Grande om precies te zijn. Anders dan de naam doet vermoeden, is het een vrij klein eiland, ongeveer 1 bij 6 km. Het is werkelijk een paradijsje, aan de buitenrand vooral kleinschalige hotels en een paar grotere resorts, en de rest van het eiland bedekt met mangroves, bos, palmen, meertjes. De locals wonen in simpele huisjes waar de tijd heeft stilgestaan.

Geen motorvoertuigen, alles is met stoffige paadjes met elkaar verbonden.

Af en toe een fiets en iedereen groet je even vriendelijk. Echt een Caribische sfeer hier.

Ons hotel was simpel met wat ‘achterstallig onderhoud’, geen douchekop, inhoud van de wasbak ging niet het riool maar het kastje in, lekkende ramen, klapperende balkondeur, maar we hadden een dak boven ons hoofd. Dat dak was overigens ook de huisvesting van vele vleermuizen en vogels die hun kroost daar grootbracht. Erg schattig enzo, maar de hele nacht gepiep, gekrijs, gebonk, gefladder, getrippel is niet echt goed voor de nachtelijk rust.

Maar de plek!! Aan het strand, uitzicht op een baai, geweldig!

Het eten in ons hotel was niet te hachelen, dus we gingen op zoek naar alternatieven. Luxere resorts hebben doorgaans prima restaurants, en dat was hier niet anders. De tocht in het donker naar huis is ook een feeërieke ervaring: omringt door fonkelende vuurvliegjes, blauwe krabben die snel hun holen induiken en vleermuizen die rakelings lang je hoofd scheren.

Overdag wordt je vaak gevolgd door een hond, waar je met geen mogelijkheid vanaf komt. Zowiezo zijn er in Colombia erg veel honden die bij je gaan liggen of zitten, vooral als je zit te eten. Ze zijn gelukkig wel uitermate vriendelijk.

Het is echt ultiem relaxen hier. Beetje rondlopen, snorkelen, op het strand hangen. Echt chill hier. En het weer? Heet, vochtig, vooral bewolkt, soms zon, af en toe een hele heftige onweersbui. Wel mooi, ‘s nachts die bliksemschichten in de zee.

Guatapé – Colombia

Wat een geweldig land is Colombia om op vakantie te gaan! Mooie natuur, leuke mensen, leuke dorpjes en veel afwisseling. De Colombianen gaan er in het weekend ook op uit, onder andere naar Guatapé, waar we nu zijn. De hele nacht tot na zonsopgang feesten en muziek om ons heen. Van bonkende trance, tot tenenkrommene autotuned dancehall, alsof je op een festival bent, het is even gedaan met de rust…

Het dorpje zelf is nog kleurrijker dan Salento, ook heeft elk huis een thema verwerkt in de onderste panelen, meestal dieren.

We zitten in een leuk huisje een paar kilometer buiten het dorp, bij ‘La Piedra’, de steen. Die steen is een monoliet, die 220 meter boven het landschap uitsteekt.

De eerste avond dachten we even bij een ‘Chorizo’ restaurantje in de buurt te eten, maar die gaan vroeg dicht. Donker restaurant, maar met nog een drietal dames achter de toonbank. We vroegen of we nog een los Chorizo’tje konden kopen, en de stoelen gingen weer van tafel en we hadden even later een compleet menu voor ons staan. In een donker restaurant terwijl de dames de boel afsloten. Er werd nog net niet gevraagd de deur achter ons dicht te trekken….

Het uitzicht is hier echt geweldig, dankzij een stuwmeer dat een deel van het berggebied (we zitten op 2000 m) onder water heeft gezet.

Tot zover ook de koele berglucht, morgen naar het hete en benauwde Cartagena.

Salento – Colombia

Colombianen houden van muziek. Overal waar je komt staat wel een radiootje aan met swingende Colombiaanse salsa. Je krijgt per direct een relaxed vakantiegevoel. Ook de Jeep die we vandaag namen naar de Corcona-valei ging swingend met 11 passagiers op pad. 8 binnen en drie achterop. De Jeeps – Willie’s – zijn hier het standaard vervoermiddel, en staan op een centraal punt in het dorp te wachten op passagiers.
De bestemming vandaag, de Corcona vallei, staat bekend om de hoogste palmbomen ter wereld. 60 meter!

In deze prachtige vallei hebben we een wandeling bergop gemaakt, tot we niet meer konden. Best afzien op 2700 meter… Het trieste is dat deze palmen er over 20 jaar waarschijnlijk niet meer staan, hoorden we een paar dagen later. Deze palmen zijn overgebleven nadat het oerwoud is gekapt voor landbouw. Ze wisten niet wat ze met de palmen moesten en lieten ze dus staan. Echter, zonder oerwoud kunnen er geen nieuwe groeien. En deze sterven langzaam af.

Het dorpje waar we zitten is het kleurrijke Salento. Erg toeristisch maar super relaxed… Lekker vakantie sfeertje.

Hier kom je niet alleen voor de palmen, maar ook voor de koffie! Dit is de zogenaamde ‘koffiedriehoek’ en komt de beste Colombiaanse koffie vandaan. Je kan hier een koffie ‘finca’ bezoeken en het hele proces van telen en verwerken bekijken. We zijn bij een vrij kleine wezen kijken en een lekker bakkie gedronken.

We wilden een kleine lunch, maar dat kennen de Colombianen niet. Als je een soep besteld krijg je er een complete maaltijd met rijst, bonen, vlees, banaan en salade bij. Als je een maaltijd besteld, krijg je er soep bij, dus uiteindelijk maakt het niet uit wat je besteld…. Als je trouwens een lekkere kippenpoot neemt, krijg je er plastic handschoenen bij…briljant!

De laatste dag hebben we Carlos bezocht, een gepassioneerde man die enkele tientallen hectares landbouwgrond weer om aan het toveren is in oerwoud. Hij voerde ons al wandelend door de verschillende fasen van het ontstaan van het oerwoud en vertelde honderduit over de symbiose van alle planten, schimmels en insecten. Alle zaden zitten nog in de bodem, dus uiteindelijk is het een kwestie van de juiste omstandigheden creëren. Naast het wachten op de jungle, is hij ook een ecolodge aan het bouwen. Bijzondere vijfhoekige constructies van bamboe en koppelstukken van gerecyclede flessen plastic tasjes.

San Francisco – Colombia

Er zijn in de wereld een groot aantal plaatsen die San Francisco heten. Een ervan ligt in Colombia, anderhalf uur rijden van de hoofdstad Bogotá. We zitten in een huisje omringd door fruitbomen met uitzicht op San Francisco, dat op 10 minuten lopen in het dal ligt.

De oogst van de fruitbomen zagen we terug bij het ontbijt, en we kregen koffie uit eigen tuin.

Nadat we waren aangekomen even de benen strekken richting ‘Jardín Encantado’

Hier heeft een vrouw de tuin ingericht om zoveel mogelijk kolibries te lokken. En dat is gelukt! Tientallen kolibries stuiteren om je heen, hangen stil in de lucht, of steken de snavel in de drinkbakjes. Wat een superleuke vogeltjes!

Als we ‘s avonds richting restaurant lopen, komt plotseling de regen met bakken naar beneden. We blazen de tocht richting restaurant af (die achteraf toch dicht bleek) en gingen de pizzatent binnen waar we voor stonden. We werden enthousiast ontvangen en uitgehoord wat ons naar Colombia bracht. Voorgesteld aan de dochter, en toen pas mochten we bestellen. Wijn erbij hadden ze niet, de locals houden wijn en eten strikt gescheiden. Toch kwam er opeens een fles op tafel die nog over was van een feestje gisteren…lekker! Groot beeldscherm met clips uit onze jeugd, toen MTV nog muziek uitzond. En de Pizza? Geweldig.

De volgende dagen een lekker rondje gelopen in de bergen. In de middag steevast regen, dus chill-tijd.

Amazone – Colombia

Na twee uur vliegen vanaf Bogotá komen we aan in Leticia, in het uiterste zuiden van Colombia, op de grens met Brazilië en Peru. Hiervandaan moeten we met de Expressboot verder de Amazone op. De Expressboot is een soort bus op het water die iedereen afzet waar hij moet wezen. Geen mooie steigers, maar je wordt in de glibberige klei afgezet. Maar voor we meemogen moeten we eerst kaartjes kopen in een onvindbaar hokje in een gangetje achter een winkeltje. Na acht keer vragen toch gevonden. Wegens de lage waterstand startte de boot vanaf een andere plek. Een jongen legde dat in rap spaans uit dus we hadden geen idee….we liepen maar de kant op waar hij naartoe wees. Uiteindelijk gevonden en we waren onderweg!!

Na twee uur werden ook wij in de klei gedumpt bij een zijrivier. We keken om ons heen, en er zwommen zowaar roze en grijze Dolfijnen!

Hier lag een kleiner bootje die ons meenam naar ons verblijf in de zijrivier.

We verbleven in een simpele open houten woning, in een dorpje midden in de jungle: San Martin. Drinken regenwater en douchen onder een pijpje water.

Het dorpje had wel een generator die tussen 18:00 en 22:00 werd aangezet. Er was weliswaar een gesponserd zonnepanelen project, compleet met een huis vol accu’s maar dat werkte niet.

De volgende drie dagen zijn we op pad met verschillende gidsen en tolken. We trappen af met een agricultuur wandeling. De dorpelingen (de oorspronkelijke Indianen) maken een stukje oerwoud kaal om vijf jaar te gebruiken voor fruit en groenten, voornamelijk banaan, yuka, en ananas. Na die vijf jaar wordt het stukje grond weer teruggegeven aan de natuur. Op deze manier blijft de grond vruchtbaar en het oerwoud in stand.

We krijgen uitleg over alle manieren waarop de inheemse planten en bomen door de locals gebruikt worden. Van medicijnen tot lijm. Een lichte wandeling maar slopend met die temperatuur en vochtigheid…. Net voor het avondeten gaan we nog even knutselen, we gaan op traditionele wijze armbandjes maken van de schil van een struik.

De volgende dag naar Puerto Narinjo. De een na grootste plaats in de Colombiaanse Amazone. Op de uitzichttoren een mooi uitzicht over het dorp, de Amazone en de jungle.

We varen een zijrivier op waar de vissen uit het water springen, omringd door ijsvogels en felgekleurde vlinders. Wat een paradijs! Aangekomen op een meertje vragen ze of we tussen de Piranha’s willen zwemmen. Dat laat ik me geen twee keer zeggen, zwembroek aan en het water in. We voelen allemaal vissen tegen ons aan en ze springen ook steeds uit het water, erg leuk. Dit zijn uiteraard geen Piranha’s, want die zijn vrij schuw. Dat tripje leverde wel 31 rode – soms heftig jeukende – bultjes op van steekvliegen ofzo. Schijnt ook bij het oerwoud te horen…

Als het donker is gaan we de jungle in om te kijken wat er dan leeft. Voornamelijk krekels en spinnen dus…

De laatste dag gaan we een stuk de rivier op om door de jungle te wandelen.

Ook hebben de locals vele verhalen en mythen, en die krijgen we uiteraard allemaal te horen. Na de wandeling werpen we een hengeltje uit om niets te vangen. Een andere Nederlander kreeg nog wel een splinter diep in zijn vinger en de gids een haak in zijn voet. Gelukkig was de tolk ook dierenarts…..

‘s Avonds mogen we de handen in de klei steken om potten te bakken. Dit liep nog enige vertraging op door een aapje in een van de kamers. Nadat die met een banaan weggelokt was konden we toch kleien… De dag werd weer afgesloten door een simpele maaltijd met vis en rijst, met vandaag een onovertroffen knoflooksaus!! Heerlijk, hadden we die maar elke dag gekregen.

Bogotá – Colombia

Bogotá is een grote stad op een hoogte van 2600 meter op een vlakte in het Andes gebergte. Het is een lelijke stad met een continue verkeersinfarct en stinkende uitlaatgassen.

Maar gelukkig hebben lelijke steden ook mooie plekken. De ochtend nadat we aangekomen zijn, gingen we al vroeg zonder ontbijt op pad. We hadden namelijk een food- tour geboekt. Loon, een Colombiaanse Australier, met Maleisische roots gaat onze magen vullen met lokale lekkernijen. De dag dus begonnen met vissoep en een lokale hap, gestoomd in een soort bananenblad. Natuurlijk ook vele vruchten geproefd.

Met volle magen werden we na de lunch losgelaten en zijn we de wijk La Candeleria gaan verkennen.

In tegenstelling tot de rest van de stad, leuke oude straatjes. Daarna met de kabelbaan naar 3100 meter: frisse lucht!! (en een kerk en uitzicht) Ubertje terug en dan morgen naar de Amazone!

Maleisië – Kuala Selangor en Kuching

Weer terug naar de bewoonde wereld: Alor Setar. Een stad waar weinig te beleven is, voor ons slechts een overstapplaats om de volgende ochtend een vliegtuig te pakken. Om het stof van ons af te wassen een 5-sterren business-hotel genomen die hoog boven de omgeving uittorent.
Nogal uit het centrum en gelukkig zit er een dim sum restaurant op de eerste verdieping. We krijgen een menukaart en een lijstje om het de bestellingen in te vullen. De ober lijkt naar ons lijstje, vervolgens naar ons, en verhuist ons naar een grote tafel. Deze ronde tafel met draaiplateau wordt in korte tijd propvol gezet met dim sum gerechtjes. Vele malen meer als we hadden besteld. Blijkt dat de hapjes niet per stuk maar per ‘portie’ gaan, meestal 2-3 stuks. Gelukkig erg smakelijk en met uitpuilende buiken vroeg slapen, de wekker stond op 5:45 omdat die Maleisische vliegtuigmaatschappijen het nodig vonden om wat van onze geboekte vluchten te annuleren en ons op een vroege vlucht te zetten.

Begin van de middag komen we aan in Kuala Selangor, een niet al te mooi dorpje die vooral bezocht word voor de vele vuurvliegjes die hier te zien zijn, en dus ook voor ons de reden om hierheen te gaan. Het is ‘s avonds gelukkig goed weer, boeken een tourtje met een boot, en het is inderdaad een spectaculair gezicht om de vele vuurvliegjes te zien blinken in de mangrove-oevers van de rivier. Ze geven een knipperend wit licht, en met vele bij elkaar krijg je een soort van kerstsfeertje…

De volgende dag vermaken we ons in een National Park in Kuala Selangor, die net zoals vele van dit soort plekken, nauwelijks onderhouden wordt. Maar ook dat heeft zo zijn charme. Hier zijn verschillende soorten oerwoud en mangrove bossen op een relatief klein oppervlakte te zien. In een uurtje of twee heb je een rondje gedaan. Bij de mangroven zijn enorme hoeveelheden en verschillende soorten modderkruipers aan het poedelen, en als we aankomen schieten vele krabbetjes in hun holen, om daarna weer langzaam tevoorschijn te komen. Mangroven bruisen van het leven!
[youtube width=”600″ height=”400″]https://www.youtube.com/watch?v=gEpdrh_VbgQ[/youtube]

image

image

image

image

Naast de modderige beestjes hangen hier ook aapjes, spechten, ijsvogels en andere vogels rond.
image

image

‘s Avonds zien we de apen de vuilnisbakken rond het hotel plunderen.
[youtube width=”600″ height=”400″]https://www.youtube.com/watch?v=seeZfUJ01yA[/youtube]

De volgende dag lopen we langs de vissershuisjes en bootjes om vervolgens de meest smerige kroepoek te kopen die ik ooit gegeten heb.

image

We bekijken een vreemde tempel in de vorm van een rots.
image

Even verderop hangen vissen te drogen.
image

We maken de wandeling af door te proberen langs een rivier te lopen, maar daar waren inmiddels palmplantages. Niet zo boeiend…

Tijd voor onze laatste bestemming: Kuching.
Voor Kuching moeten we iets meer dan anderhalf uur vliegen omdat het op een ander deel van Maleisie ligt: Het eiland Borneo. De eerste indruk is positief. Groener, landelijker, gemoedelijker.
In het hotel hebben we de ‘suite’ geboekt. Het woord ‘suite’ blijkt nogal relatief. Een ‘suite’ in een backpackershotel is niet meer dan een simple tweepersoonskamer, maar wel de enige kamer met eigen badkamer (op het balkon). De kamer ruikt muf maar is wel grappig gedecoreerd met stenen, schelpen en plastic planten, de douche heeft een ‘open dak’. Bij een flinke bui hoef je de kraan dus niet open te draaien.
De stad Kuching stelt niet veel voor, een rivier deelt de stad in twee, en het meeste gebeurt aan de zuidelijke oever. De stad is vooral een uitvalsbasis voor de vele tourtjes die je in de omgeving kan doen. Daarnaast zijn er gelukkig wel veel en lekkere leuke restaurantjes. Bijvoorbeeld een oude kapperszaak met alle accessoires er nog in, omgebouwd tot restaurant…

IMG_3825

20160515_182952

We regelen dus meteen een einde-middag-begin-avond vaar-tocht in de wetlands. Mogelijk zien we (zoetwater) dolfijnen, krokodillen en neusapen. Een engelse dame haalt ons op en levert ons af bij de boot van haar man, die Maleisier is. We varen door de prachtige wetlands, met mangrovebossen, richting de zee. Geen dolfijn of krokodil te zien…. Bij het schemeren gaan de neusapen nesten bouwen in de mangroven en daar spotten we er wel een paar. Als het eenmaal donker is zien we nog de ogen van een krokodil glinsteren in de zaklamp.

IMG_3835

IMG_0826

IMG_3848a

De volgende dag gaan we met een taxi naar de must-see: het Bako National Park. Je kan er alleen met een boot komen, en met een halfuurtje varen komen we aan. Het water valt inmiddels met bakken uit te lucht. Een wild zwijn trekt zich nergens wat van aan en scharrelt lekker over het strand.

IMG_3890

20160514_121346

Als het iets droger wordt, beginnen we aan het wandel (klauter) pad over stenen, rotsen en boomwortels tot we aankomen bij een strandje.

IMG_0861

Hier liggen wat bootjes die ons graag meenemen om de prachtige riffen te laten zien, om ons vervolgens weer bij het beginpunt af te zetten.

IMG_3910

Eenmaal in de boot terug barst de regen pas echt los…heerlijk, een stortdouche met uitzicht!

IMG_0854

De volgende dag vliegen we weer naar Kuala Lumpur om ons in een mooi opgezette Pullman 5 sterren hotel voor te bereiden op de reis terug. We kijken terug op een fantastische vakantie.
IMG_0886

Maleisië – Ulu Muda

Na een uurtje of twee in de taxi worden we afgezet bij een houten hutje aan het water. Even verderop een eetstalletje, daar zijn we maar even heengehobbeld. Een blik in de keuken, groffe schatting van het aantal vliegen, en we besluiten om maar een instant noodle soepje te nemen. Ondertussen komt onze gastheer Hymeir met on zijn kielzog twee Amerikaanse meiden, een fotograaf en een journalist. De meiden geven een jaar les op een lokale school. De journalist en fotograaf doen een kort interview met Hymeir en gaan weer. Wij worden verdeeld over kleine houten bootjes en zijn onderweg! Nog een uurtje of twee varen over een zeer ondiepe rivier. Af en toe zit het bootje vast maar door de zanderige bodem kan je makkelijk uitstappen en hem weer loswrikken.

image

Zo komen we uiteindelijk aan in de lodge. De bungalowtjes zijn erg basic. De enige ‘ luxe’ is een koude douche. De kapok matrassen zijn hard en hobbelig.

image

De Lodge blijkt niet veel gasten te hebben. De laatste zijn een paar weken geleden vertrokken en na ons duurt het weer een paar weken tot er weer nieuwe zijn. De lodge is in de tussentijd leeg en moest dus even opgestart worden. Hymeir vertyelt dat de olifanten af en toe wat komem slopen, maar deze keer hebben ze de boel heelgehouden. In de verte horen we ze. Dit is een van de weinige plaatsen in Maleisië waar wilde olifanten voorkomen.
Hymeir is een fanatiek vogelaar en bij bijna elk geluid van een vogel onderbreekt hij zijn zin en tuurt naar boven. Vooral Hornbills wekken zijn interesse. Niet vreemd, het zijn prachtige kleurrijke vogels met een enorme oranje-rode snavel. Zie foto in mijn blog over Kuala Lumpur.

image

[youtube width=”600″ height=”400″]https://www.youtube.com/watch?v=UWSOk5fjwis[/youtube]

Die avond gaan we met de bootje de rivier op om de olifanten te spotten. We horen ze even verderop, maar we kunnen daar niet blijven,  het risico is dat ze de rivier oversteken en ons verpletteren. We kunnen niet snel genoeg wegkomen in het ondiepe water. Helaas zien we verder geen olifanten, maar wel wat zwarte schimmen in de bomen. Hymeir vertelt ons enthousiast welke vogels dat zijn.
Hymeir is conservator van dit stuk jungle en een bevlogen grot onderzoeker. Hij heeft (na verhalen van de lokale bevolking) een grot ontdekt en daar gaan we vandaag een wandeling naartoe maken. Bloedzuigersokken aan, insektenmiddel op en dan kunnen we. Twee uur zweten en puffen in deze tropische maar mooie omgeving om bij de grot te komen. Het was de moeite waard. Een mooie oorspronkelijke grot waar hij veel over kan vertellen.

image

image

Onderweg komen we bizarre insecten tegen, met een soort slurf met rode punt…

image

De terugweg leek zwaarder dan de heenweg en we komen uitgeput aan. Tijd voor sap met bananen cake.
‘s Avonds gaan we weer met de bootjes op zoek naar olifanten, met dit keer meer succes. We spotten een groep van 7 olifanten, lekker aan het eten aan de waterkant. Fototoestellen klikken, een schreeuw van de meiden, iedereen schrikt op. Bleek slechts een kikker in het bootje gesprongen te zijn.

[youtube width=”600″ height=”400″]https://www.youtube.com/watch?v=PDXxWn_SaDI[/youtube]

image

image

Daarna een welverdiend maal. De koks/kapiteins/staff kookt normaal Aziatisch, maar Hymeir heeft ze geleerd spaghetti a la bolognese te maken. Lekker voor de afwisseling, maar de koks zelf hoeven die westerse kost niet.
De laatste dag vertrekken de meiden en blijven alleen wij over. We laten ons die dag in een autoband rustig afglijden in de rivier en laten het oerwoud tot ons komen. Onderweg spotten we nog wat Hornbills.
Daarna wat ze hier noemen: Free and easy……

image

Maleisië – Cameron Highlands en George Town

Op weg in een minibusje naar de Cameron Highlands. De Cameron Highlands staan bekend om de theevelden en koele lucht. Onze bestemming Tanah Rata ligt op ongeveer 1400 m hoogte. Maar eerst even langs het kantoortje van de bus. Naam noteren en kaartje omruilen voor ander kaartje. Instappen en 2 minuten rijden: ander kantoortje, iedereen uitstappen, naam noteren en kaartje ruilen voor ander kaartje. Weer instappen 2 minuten rijden en ja hoor:  er gaat weer een lijst door de bus, naam invullen en doorgeven…… Dan gaan we eindelijk.
Landschap is niet zo mooi als gehoopt. Jungle heeft plaatsgemaakt voor kilometers en kilometers aan Palmolie plantages. Zodra we de bergen inrijden zijn deze bedekt met plastic kassen. Nog maar 10 kilometer, en dan staan we stil. Het blijkt een weekend met feestdag te zijn (Labourday) en dan trekt Maleisië massaal de Cameron Highlands in om groente en fruit te kopen bij de vele plastic kassen. Er is maar één weg, en die staat dus vast. Na anderhalf uur komen we eindelijk aan.
De volgende dag een tourtje gedaan met een Jeep naar het Mossy Forest en naar de befaamde theeplantages. Via een smal kronkelweggetje kom je aan in het Mossy Forest. Het Mossy Forest is een oeroud bos hoog in bergen. De kronkelige bomen zijn bedekt met allerlei mossen. Hiertussen bevinden zich vleesetende en andere bijzondere planten. Omdat dit bos oud en teer is, kan je alleen over plankiers doorheen lopen.

image

image

image

image

Ook de theevelden bewonderd, al generaties lang in handen van een Schotse familie. Gelukkig hier geen plastic kassen, maar theestruiken zover het oog rijkt. Uiteraard afgesloten met een kop thee en scones in een theehuis met panorama deck.

image

image

De volgende dag een ‘urban jungle tocht’ gelopen, aan het dorpje grenst een strookje jungle dat uitkomt vlak bij ‘The Old Smokehouse’. Een cottage, direct uit Engeland hier geland. Compleet met Engelse keuken. Even weer wat anders lunchen dan noodles en rijst…..geprakte aardappelen zijn ook best lekker op zijn tijd.

image

image

Volgende dag weer 6 uur in een bus (geen namen noreren?)  op weg naar George Town. Een multiculturele stad op het eiland Penang. We komen aan in een geweldig mooi gerestaureerd hotel, het Museum hotel. Omdat er iets was met onze oorspronkelijke kamer werden we ge-upgrade. Dit betekende: twee verdiepingen, twee wc’s, twee douches en drie airco’s.
image

George Town staat onder andere bekend om zijn lekkere eten en Street art, en beide hebben we tot ons genomen.

image

image

image

image

image

De volgende dag weer tijd voor een tempeltje, ditmaal de grootste van Maleisië…..
image

image

Maleisië – Kuala Lumpur en Perhentian

Pulau Perhentian Besar. Een exotische naam van een net zo exotisch eiland, voor de oostkust van Maleisië. Om er te komen stap je in een niet al te grote speedboot met een slordige 300 pk erachter. Gas open en we stuiven en stuiteren met hoge snelheid naar het eiland. Ik kon nog net een bank uit de lucht grijpen die overboord dreigde te gaan. Een tweetal paradijselijke eilanden komen in zicht, vol met stranden, palmen, rotsen, jungle, en bungalows. We treffen het, de onze heeft uitzicht op de baai. Naast ons werd net een nieuwe gebouwd, maar hadden we gelukkig niet al te veel last van.
image

Dit eiland staat bekend om de goede snorkel mogelijkheden en daar is geen woord aan gelogen. Een onvoorstelbare hoeveelheid kleurrijke vissen boven het koraal. Vlak bij de kust was het koraal weliswaar dood maar even verderop springlevend.
image

Ik vond dit ook een geschikt moment om een dagje ziek te worden…maar ben er gelukkig nu weer bovenop.  Vandaag door de tropisch hete jungle naar de andere kant van het eiland gelopen en met de watertaxi weer terug. Lekker wat teer op de sandalen verzameld dus weer een leuk klusje voor straks. De stranden aan de andere kant blijken niet zo schoon als de onze.
Met het dierenleven zit het wel goed hier, maar de eekhoorns zijn wel té bijdehand. Ze stelen zo ongeveer het ontbijt van de bord en laten zich niet verjagen. Kleine aapjes komen zich aan het eind van de middag tegoed doen aan de struikjes, omringt door vele fototoestellen, totdat het ook hun teveel wordt. Daarna wordt het tijd voor de vele vleermuizen, die masaal in alle soorten en maten komen aanrukken, met als grote voordeel dat hier opvallend weinig muggen zijn.

Inmiddels alweer een week in Maleisië, we kwamen vorige week gebroken aan in een relaxed hotel in Kuala Lumpur. Na een nacht slaap en een paar baantjes in het zwembad zijn we er weer bovenop.
Kuala Lumpur is een moderne georganiseerde stad, anders dan we gewend zijn van de meeste Aziatische steden die we bezoeken. We maakten ons al op voor ellenlange onderhandelingen met de taxi over de prijs, maar ons hotel regelt gewoon een Uber taxi, die ons voor een habbekrats naar onze bestemming brengt. Om de opperwezens goed te stemmen hebben we een Chinese, Taoïstische en een  Hindoestaanse tempel bezocht. De Chinese ‘Thean Hou Temple’ staat boven op een heuvel en geeft een mooi uitzicht over de stad, als het tenminste niet heiig is zoals vandaag.

image

image

image

Kuala Lumpur heeft een uitgebreid openbaar vervoer netwerk, maar we nemen toch steeds de taxi, makkelijk en relatief goedkoop. Die chauffeurs kletsen honderduit. Een van hen vroeg ons steeds of we naar Malaka gingen (nee) en vond dat we naar de Batu Caves moesten (ook nee). Dit proces herhaalde zich de hele rit vele malen. Hij was wel bang voor de slangen in onze wijk, maar bij doorvragen bleken die er maar één keer per jaar te zijn……
Het weer sloeg om naar onweer en regen, dus onze plannen voor een hapje op straat vervielen en we togen naar een luxueus winkelcentrum met een hele verdieping aan foodcourds. Tientallen eettentjes en kraampjes met alle soorten eten in alle prijsklassen Lekkere Wontons in een Chinees restaurant gehapt.

image

image

image

Daarna via een overdekte loopbrug van minstens een kilometer naar de bekende Petronas Towers gelopen. Inmiddels donker en droog, dus mooi verlicht. Voor de foto een 5 sterren hotel binnengelopen en naar de bar naar de bovenste verdieping gegaan. Bleek een trendy club met pool te zijn.
Volgende dag vogeltjes kijken. Hop naar het Bird park. Een groot park die deels voorzien is van grote netten met vele, vele exotische vogels, bijna allemaal even tam. Er loopt en vliegt van alles om je heen. Best leuke plek.

image

image

image

image

image

image

Nu we er toch waren, naar de orchideeën tuin, maar dat viel tegen, een gemiddeld tuincentrum biedt meer…  Bleek ook een vlindertuin te zitten, was leuk ingericht met een bonte verzameling aan vlinders.

image

image

Morgen gaan we de koelte opzoeken in de Cameron Highlands. Eerst nog een half uur stuiteren op het water en even 6 uur in een minibus. Yeah 😉