Yangon

Na een lange vlucht zijn we aangekomen in Yangon in Myanmar. Donker en hozen van de regen, het regenseizoen liep op zijn eind, maar was nog niet over. De taxichauffeur moest en zal de rugtas van Erik naar het hotel sjouwen, want de straat was afgesloten. Ilse mocht haar tas zelf dragen, hoe galant! Inchecken, en met de rugzakken richting onze kamer. In de gang werden we verwelkomd door een rat, en in de kamer door een geur die een mengeling was van mottenballen en riool. Welkom in Myanmar!

De volgende dag zag het er rooskleuriger uit, de rat niet meer gezien en de mottenballenlucht weggetrokken. Even ontbijten en in een taxi gestapt om vliegtickets te regelen op het kantoor van de luchtvaartmaatschappij. Niks computer, niks printer, gewoon twee dames die vol ijver de tickets met de hand gingen invullen.

Daarna het hoogtepunt van Yangon bezocht, de Shwedagon Pagoda.

Een enorme Pagoda (90 meter hoog) met daaromheen nog allerlei tempels en stupa's. Een stupa is een boeddistische klokvormige toren met daarin een boeddabeeld, en in de meest heilige een haar of tand van boedda.

In het dagelijks leven speelt zo'n tempel een belangrijke rol en doen daar van alles, bidden, beelden wassen, maar ook huiswerk maken, in een hoekje slapen, gezellig samen eten.

De maag begon te knorren dus bij een restaurantje aangeschoven, op een gezellig terrasje....langs – nee – op een drukke weg in de stad. Wel lekker gegeten trouwens!

De volgende dag bij een theehuis om de hoek ontbeten, met wat zoete broodjes. De koffie was net als in het hotel niet te hachelen. We zijn op een gegeven moment zelfs op thee bij het ontbijt overgestapt, dus dat wil wat zeggen! Myanmar en koffie is geen goede kombi...

Daarna naar een kleinere tempel, wederom regen. Lekker op de blote voetjes door de tempel klossen, in de plassen. In alle tempels, pagoda's en stupas, moet je op blote voeten lopen. Oud, nieuw, glad, ruw. Je leert al snel zwarte tegels te vermijden, wegens brandblaren op de voeten. In die tempel kon je je vermaken door met geld te smijten! Je kon opgevouwen biljetten proberen te gooien in een van de acht schalen die op zekere afstand stonden. Elke schaal stond waarschijnlijk voor een 'deugd', of brengt een bepaald 'geluk'. Ik heb er 5 weten te raken, dus dat zit voorlopig wel goed!

Ook hier weer mensen lekker chillen en eten, omringd door katten en hier en daar een hond, hetgeen ook enige strijd opleverde.

's Avonds in romantisch kaarslicht gegeten, omdat de stroom in de stad was uitgevallen.

De laatste dag in Yangon de overdekte markt bezocht, en even lekker luxe een echte britse High Tea genoten in het beroemde luxueuze 'Strand Hotel'

Voorlopig weer genoeg stad, morgen naar de bergen: Kalaw.

[youtube]pR_C2GBecJs[/youtube]

Kalaw

Omdat de afstanden groot zijn, de wegen slecht, en de trein langzaam, reizen we voornamelijk met vliegtuigen. Ze werken daar met 'rondgaande' vluchten. Een vliegtuig gaat een rondje door het land en doet dan een stuk of vijf plaatsen aan. In elke plaats wacht het vliegtuig 10-15 minuten om passagies en bagage in- en uit te laden en te tanken. Dan meteen weer verder. Iedere passagier krijgt een stickertje met de bestemming opgeplakt. Je blijft bij elke stop zitten, totdat je je bestemming bereikt hebt.

Er zijn geen informatie borden over het 'boarden', iemand houdt een bordje omhoog met het vluchtnummer als het tijd is om te boarden.

Eenmaal in Kalaw komt de aangename berglucht je tegemoet. Nog steeds lekker warm, maar niet meer zo broeierig. Ook het regenseizoen is hier al een maand achter de rug. Ons hotel (Pine Breeze Hotel) is iets hoger gelegen, en onze kamer heeft een balkon met geweldig uitzicht op het dorp en de daar achter gelegen bergen.

De volgende dag een 'rondje om het dorp' gedaan en een trekking met gids voor de volgende dag geboekt. Daarna de lokale markt bezocht voor een verse snack:

Na de wandeling hadden we wel een lokaal 'biertje met bonen' verdiend.

De volgende dag dus de trekking gaan doen met een gids. Een schitterende omgeving

Ondanks de bergen was het toch wel erg warm, en daarnaast waren de maag en darmen van Ilse flink aan het protesteren. Onderweg genoten van een 'Nepalese lunch' met een soort Roti-pannenkoeken. Een slinkse kip had al snel de pannenkoek van Ilse van haar bord gestolen....

Na de lunch weer lekker verder. Doordat het met Ilse toch niet zo lekker ging, werden we bij iemand thuis in een eenvoudige houten woning uitgenodigd voor een kopje thee met bananen, we moesten vooral veel bananen eten, want we waren 'groot'. Er lag iemand in een hoek te slapen, ik weet niet of hij iets van ons bezoek heeft gemerkt. Nadat we zijn twee varkens hebben bewonderd gingen we weer verder. De tocht bleek uiteindelijk een slopende 20 km door de bergen.

Inle Kane

De volgende bestemming lag op twee uur rijden, dus we hebben een taxi genomen. Een warme ontvangst in het hotel 'Aquarius Inn' in Nyaungshwe, een dorpje vlak boven het Inle Lake. De 'Exterieur ontwerper' nam zijn taak serieus, overal planten, vijvertjes, orchideen en creatieve 'dingetjes', een ware oase. Helaas waren ze ook aan het uitbreiden, was enig lawaai gaf, en de bouwvakkers hadden ons terrasje ingepikt als lunch- en rustplaats.

De volgende dag fietsen gehuurd (0,80 per dag) en lekker gaan fietsen. Er zijn uiteraard geen fietpaden en de smalle weg deel je met alles wat wielen, poten en benen heeft. Omdat de weg niet echt langs het meer loopt en een beetje luxe ons niet vreemd is, zijn we een drankje gaan drinken bij een luxueus resort aan het meer. Dat gaat niet zomaar, namen, paspoortnummers en visum worden genoteerd, fietsen achterlaten, en dan mogen we verder. Een uitgestorven maar werkelijk prachtig resort. Uiteindelijk bij het meer aangekomen treffen we een steigertje met een paar riante stoelen, een parasol en een adembenemend uitzicht. Onder genot van een heerlijke verse lime-juice besluiten we hier de rest van de vakantie te blijven.

Na ampel beraad toch maar weer de fietsen gepakt en verder gefietst. Het meer is te groot om volledig omheen te fietsen, en we wilden niet dezelfde weg terug. Fietsen in een boot gelegd en ons een kilometer of 5 naar de overkant laten varen.

Na een tijdje fietsen vonden we een Spa met dakterras. Dat kwam goed uit, want we waren wel toe aan een rijst-lunch. De laatste paar kilometers waren nogal afzien, de weg was onverhard.

De volgende dag een bootrip gemaakt over het Inle Meer.

[youtube]-qKcs0-zjTA[/youtube]

Het Inle Meer staat bekend om de dorpen op palen [Video] en drijvende tuinen. Ze hebben hier ook een unieke manier van roeien ontwikkeld. Ze staan op een been en omklemmen de roeispaan met het andere been en onder de oksel. Zo kunnen ze roeien en hebben twee handen vrij om te vissen!

Die tuinen zijn ongeveer een meter breed en drijven op grote hoeveelheden drijfplanten: de Waterhyacint. Op die drijvende stroken groeien groentes, wij hebben voornamelijk tomaten gezien. Onderhoud en oogsten gebeurt vanuit de boot.

In al die dorpen zitten nogal wat 'ambachten' zoals weverijen, zilversmeden, sigarenmakers. Die moesten uiteraard allemaal bezocht worden. Ook tempels en een lokale markt ontbrak uiteraard niet bij deze excursie.

In het hotel vliegtickets geregeld, dus de volgende dag: op naar Bagan!

Bagan

De volgende dag met een taxi naar het vliegveld, zo'n ritje is best spannend. Ten eerste zijn de auto's soms oud en in zeer slechte staat. Daarnaast zit vrijwel altijd het stuur aan de verkeerde kant. Ze rijden rechts (meestal dan) en het stuur zit aan de rechterkant, dus zoals in een auto voor links verkeer. Dit schijnt iets te maken te hebben met Japanse Import.

Als ze achter een vrachtauto zitten en willen inhalen, zien ze dus niet of er tegemoetkomend verkeer aankomt. Dit houdt ze echter geenszinds tegen om toch in te halen. Ze sturen de auto gewoon naar links en als er niets begint te toeteren is er blijkbaar geen direct gevaar....Meestal begint er wel iets te toeteren, en dan stuurt 'ie gewoon weer terug... pfff zenuwslopend. En als 'ie dan na vele pogingen eindelijk drie vrachtauto's heeft ingehaald dan stopt ie doodleuk om iets te kopen, en dan begint het hele feest weer opnieuw...

Maargoed, uiteindelijk in Bagan aangekomen. Dit is een gebied waar op een paar vierkante kilometer maar liefst ruim 3000 stupa's, pagoda's en tempels staan. Oud, nieuw, groot, klein, alles door elkaar. Fiets gehuurd en op stap, je weet nauwelijks waar je moet beginnen. Bij een van de eerste die we bezochten konden we via een kleine smalle trap bovenop klimmen, dat gaf een geweldig uitzicht. Dit smaakt naar meer.

In plaats van fietsen kan je ook een koets met paard en koetsier huren, leuk! Lijkt erg touristisch, maar dit vervoermiddel is nog steeds erg populair onder de locals.

De volgende dag dus met een koetsje op pad, super relaxed! De gids/koetsier heeft ons een aantal bijzondere tempeltjes laten zien. Het soort dat je een Indiana Jones met zaklamp gevoel geeft zeg maar. We eindigden de dag met een mooie zonsondergang.

Mandalay

Volgende bestemming: Mandalay. Na vele rondjes en telefoontjes had onze taxichauffeur het hotel eindelijk gevonden. De straten hebben nummers, dus dat zou niet moeilijk moeten zijn: 61th street. Maarja, je hebt straat 60 en de volgende is 62. Tja....

Bleek dat straat 61 was opgeoffert voor de bouw van een tempelkomplex, 62 is de nieuwe 61.... duidelijke zaak dus. Volgens het hotel hadden we de enige taxichauffeur getroffen die dat niet wist. Het hotel was overigens geweldig, mooie kamer en als je het van te voren aangaf konden ze een lokale Myamarese maaltijd bereiden. Daar hebben we twee keer gebruik van gemaakt, erg lekker! We hebben eerder ook wel Myamarees gegeten, maar om eerlijk te zijn: niet echt lekker. Gelukkig kan vrijwel elk restaurant Thais en Chinees bereiden, dus je kon prima eten.

Mandalay is weer een lekkere drukke stad, dus weer even wennen. Na een stukje wandelen kwamen we bij een hypermoderne cocktailbar. Na alle lunches met rijst en noodles hoogste tijd voor een American Sandwich. Na deze verfrissing op naar de Mandalay Hill, zoals de naam al zegt: een berg in de stad waarvan je een uitzicht hebt over de stad. Het was een beetje moeilijke klim (een paar honderd meter op blote voeten) dus we klommen in de bak van een soort pick-up taxi. Helaas bleek dit ding niet opgewassen tegen die taak en we strandden vlak voor de top. Een alerte auto achter ons legde snel een paar grote keien achter de banden van de taxi om te vookomen dat ie weer naar beneden zou rollen. Handrem is blijkbaar een overbodige accessoire.

Het laatste stukje moesten we dus alsnog lopen, en de taxi beloofde ons dat 'ie de top zou bereiken en ons weer zou ophalen. Wat hem inderdaad is gelukt!

De volgende dag een tourtje langs een aantal oude plaatsen rondom Mandalay geboekt. We begonnen in Sagain. Zoveelste mooie tempel met schitterend uitzicht...het begint inmiddels te vervelen. Twee tempeljes later werden we gedumt bij een lunch-tentje, een 'favoriet' van onze chauffeur. Een aftandse tent met waardeloos eten. Waren we snel mee klaar, volgende bezienswaardigheid. Een verassing: we werden in een bootje gezet, geen idee waarheen :). Met een hoop lawaai bleek dit gewoon een veerboot naar de overkant waar we werden opgewacht door een groot aantal verkoopsters met sierraden en nog meer koetsjes om ons een tourtje op het eiland te geven. Na dit genegeerd te hebben kwamen we oog in oog met een prachtig restaurant aan het water met uitstekend eten: de dag was gered! Daarna een leuk ommetje door het dorpje en lang een bananenplantage. Terug naar de overkant en we werden bij de zoveelste tempel gedumt. Maar deze was anders... heel ander soort beelden en leek een soort van verlaten. We liepen naar binnen in een klein hokje.. Wat oude beelden achter gaas, een bed in de hoek, en er scharrelde een oude monnik rond. Leek daar te wonen. Hij mompelde iets en we volgden hem naar een paar oude deuren. Hij opende die en we stonden oog in oog met een onverwacht mooie halfduistere en verlaten tempel.

Het hele complex bleek nog behoorlijk groot en hier en daar woonden wat monniken.

Na afscheid genomen te hebben op naar de volgende highlight: de U-Bein brug. Een oude teak-houten brug van meer dan een kilometer lang. Op de brug is het een levendige boel, mensen koken, verkopen, flirten, en maken foto's van elkaar. Het is met de invoering van de telefoon-met-camera echt de nationale sport geworden: men maakt continue foto's van elkaar op alle mogelijke plekken. Het plan was om naar de ovekant te lopen, en met een bootje terug om vanaf het bootje van de zonsondergang te genieten. Maarja, geen bootje en geen zonsondergang.... dan maar weer teruglopen.

De laatste dag en Mandalay bij de haven rondgelopen. Alles wordt met de hand in-en uitgeladen via smalle loopplankjes, van zand to vrieskisten. Tussen de bootjes doen vrouwen de was, op het strand ligt een varken te wachten op zijn lot.

-

Pyin Oo Lwin

Pyin Oo Lwin ligt op anderhalf uur rijden van Mandalay en ligt in de bergen, dus weer een wat prettiger klimaat. We hadden een leuk bungalowtje geboekt die er 'in de folder' prachtig uitzag. Prima bungalowtje, maar wel direct naast een drukke weg. Wat een 'rustige relaxerend einde' van onze vakantie moest worden was in de praktijk allesbehalve rustig. Wegwezen daar! Rondje gelopen en een ander hotel genomen. Een werkelijk prachtige enorme grote kamer (iets van 12 x 4 meter!) Bleek later dat we de enige gasten waren en de receptionist ambieerde de rol van onze prive-butler! Hij deed er werkelijk alles aan om ons verblijf zo aangenaam mogelijk te maken.

In de buurt van Pyin Oo Lwin is een flinke botanische tuin die de moeite waard was, daar hebben we lekker een dagje rondgekuierd. Ook daar veel locals die een middagje komen relaxen en natuurlijk weer veel foto's van elkaar maken.

De volgende dag alweer de laatste dag en weinig in de planning totdat onze butler ons erop attent maakte dat er een 4-daags 'Fire-balloon' festival in de buurt was! Dat was goed nieuws!

Dus tegen de avond naar dit festival. Toen we aankwamen werd het publiek vermaakt met dans en parades.

[youtube]mhX_oSuFQKY[/youtube]

Tegen de schemering begon het vuurwerk en werden honderden kleine vuurbalonnetjes opgelaten.

[youtube]fpg4l9Vivx4[/youtube]

Daarna werd het tijd voor het echte werk. De (onbemande) luchtballonnen werden met fakkels van warme lucht voorzien en behangen met vele kaarsjes. Of er werd een houten geraamte met een flinke hoeveelheid vuurwerk ondergehangen. Hoe meer, hoe beter, en om dat te onderstrepen werd het vuurwerk eerst gewogen.

[youtube]CON7jlUCaGk[/youtube]

Het is een schiterend gezicht als dat vuurwerk 10 minuten lang hoog boven je hoofd afgaat.

Eenmaal in de lucht was het een verassing welke kant de ballon op zou gaan (nogal dwarrelwind) en vooral wanneer het vuurwerk af zou gaan. Als publiek stond je in ieder geval nergens veilig. Het vuurwerk kreeg je zowiezo om je oren. Een van de vluchten werd wel heel erg spannend toen deze recht op ons af kwam en veel te vroeg veel te veel vuurwerk afging. Moest toch even naar een afdakje rennen om de afloop af te wachten. (Ilse bleef rustig staan) De ballon verdween brandend in of net naast het publiek, veel rook, wat schrik, maar veel was er blijkbaar niet aan de hand want men ging vrolijk verder met de volgende ballon.

[youtube]YHcm_XWFC44[/youtube]

Amsterdam

De terugreis naar Amsterdam verliep iets minder vlekkeloos als we hadden gehoopt. De reis verliep via 3 vliegtuigen waarbij het eerste vliegtuig ons 's avonds van Mandalay naar Yangon moest brengen. Hier we konden overnachten om 's morgens vroeg een vliegtuig naar Bangkok te nemen, om daarvandaan aansluitend naar Amsterdam te vliegen.

Helaas het vliegtuig had anderhalf uur vertraging wegens mist. Na een tussenlanding in Bagan weer opgestegen, een flits, een schok, wat turbulentie. Even later de mededeling dat er motorproblemen waren en terug moesten naar Mandalay. Eenmaal aangekomen op het verlaten vliegveld in Mandalay bleek de motor niet een-twee-drie te repareren, dus na een tijdje werd besloten om een ander vliegtuig te laten komen. De maatschappij had drie toestellen, en de dichstbijzijnde toestel was op twee uur vliegen afstand. Dit vliegtuig bleek ook nog een kleiner te zijn, dus niet iedereen kon mee.... Degene met een transfer kregen voorrang, dus onze naam werd omcirkeld op de handgeschreven passagierslijst. Ik bleek als: 'Erik' op de lijst te staan, zonder achternaam :)

Het was inmiddels na middernacht dat we konden vertrekken. In plaats van een nacht bleven er twee slechts uurtjes over voor het hotel. Maar we waren erg blij dat we de vlucht naar Bangkok hebben gehaald. We kijken terug op een leuke vakantie!

Meer foto's: http://pruimpit.nl/gallery/main.php?g2_itemId=6127

Meer video's: http://www.youtube.com/channel/UCiIKdkEo7yGeDr7oAmeS-cA